Apostołowie idą łowić ryby z Piotrem jako swoim przywódcą, nie każdy oddzielnie. Bo słowo Jezusa, Jego misja będzie powierzona nie każdemu z nich oddzielnie, ale wszystkim razem.Jezus nie chce swego Kościoła jako luźnego zbioru pojedynczych osób, lecz chce wspólnoty, tak jak Jahwe, Bóg Starego Przymierza, powołał do życia wspólnotę ludu wybranego, by realizowała Jego misję. I nie istnieje żadna wiara chrześcijańska inna niż we wspólnocie Kościoła, żadna „prywatna” wiara sama z siebie i tylko dla siebie.

Uroczystość Zwiastowania Pańskiego przeżywamy w tym roku w dość niezwykłym momencie, bowiem ze względu na wczesną Wielkanoc uroczystość ta wypada w kalendarzu liturgicznym tuż po oktawie Wielkanocy i jednocześnie zaraz po II niedzieli wielkanocnej, będącej świętem Miłosierdzia Bożego.

Ryzyko jest wpisane w życie i działanie każdego człowieka.Wychodząc rano do pracy, nie jestem pewny, czy wrócę… Rolnik, rzucając ziarno w ziemię, podejmuje ryzyko… Małżonkowie i rodzice z ufnością spoglądają w przyszłość swoich dzieci, ale równocześnie z wielką bojaźnią… Apostoł i uczeń Jezusa Chrystusa podejmuje podwójne ryzyko. Pierwsze jest związane bezpośrednio z jego funkcją apostolsko-misyjną. Apostoł i uczeń Chrystusa wie dobrze, że nie zawsze zostanie dobrze zrozumiały i przyjęty, co więcej, będzie prześladowany, a nawet zabity, tylko dlatego że jest uczniem Chrystusa.

Drodzy młodzi, głoszenie słowa Bożego nie należy tylko do kapłanów i zakonników, ale także do was. Musicie odważnie mówić o Chrystusie w waszych rodzinach, w miejscu waszych studiów, pracy i odpoczynku. Winniście mieć ten sam zapał, który napełniał apostołów wyznających: „nie możemy nie mówić tego, cośmy widzieli i słyszeli” (Dz. 4, 20). Moi drodzy, wy też nie możecie milczeć. Są takie miejsca i sytuacje, w których tylko wy możecie zasiać ziarno słowa Bożego.(Orędzie na Światowy Dzień Młodzieży 1992, św. Jan Paweł II)

„Moje owce słuchają mojego głosu, a Ja znam je”. Co czujemy, gdy słyszymy słowa Jezusa o tym, że nas dogłębnie – bo to przecież wszechwiedzący Bóg – zna?Nie tylko przecież imię, sumy na koncie i historię przeglądania stron internetowych – to banalne. Zna przeszłość, wszystko, co uczyniliśmy? Wie także, jakie będą nasze wybory w dalszym życiu.

Jak uczynić swoje życie udanym i owocnym? Wobec tak sformułowanego problemu chrześcijaństwo nie pozostaje nieme. Sam Jezus ukazuje jego rozwiązanie, ucząc nas zupełnie innego spojrzenia na ludzką egzystencję. Nasze ziemskie życie ma charakter doczesny i jest mniej cenne od tego, które jest wieczne. Życie ludzkie jest cenne, ale są wartości jeszcze większe: zbawienie i wieczne szczęście.Jezus wzywa człowieka, aby poszedł za Nim i Go naśladował. Człowiek nie może bowiem znaleźć pełni życia, żyjąc tylko dla siebie.

Św. Katarzyna ze Sieny bez wątpienia jest świadkiem tego, co oznacza Ewangelia, żyjąc nią w pełni w przestrzeni wewnętrznej, głębokiej mistyce, modlitwie, medytacji i kontemplacji. Ewangelia była także przeżywana przez nią ze szczególną intensywnością, wielką hojnością w praktykowaniu miłości, w poszukiwaniu pokoju, w służbie chorym i ubogim, a przede wszystkim w miłości do Kościoła. Owa miłość i troska o dobro Kościoła Chrystusowego jest aspektem, który ją wyróżnia na tle chrześcijan owej epoki, w której żyła, i jest wielkim przykładem i inspiracją dla nas.

Rozpoczął się maj – miesiąc maryjny. Przy wzniesionych krzyżach, przydrożnych figurkach, w kościołach i kaplicach, wieczorami rozbrzmiewa przepiękna litania loretańska, w której czcimy Najświętszą Maryję Pannę.Wśród wielu imion, jakie pokolenia Polaków nadały Bogurodzicy, jest i to imię: Królowa Polski.Właśnie dziś – 3 maja – oddajemy chwałę Maryi, Królowej Polski. Kościół, przywołując dzieje naszego narodu, przypomina nam, że życie duchowe naszej ojczyzny mocno związało się z kultem Bogurodzicy.

Nasze życie nie jest dziś wolne od problemów i trudności, które wprowadzają w nasze serca lęk i obawę.Dlatego będąc chrześcijanami, powinniśmy cieszyć się łaską Bożego pokoju i z niego czerpać ufność i nadzieję, które pozwalają przezwyciężać wszelki ludzki lęk. Powinniśmy też nieść światu Boga pokoju oraz ducha miłości i pojednania.

Mieć przy sobie kogoś, komu można zwierzyć się z największych tajemnic. To marzenie, pragnienie wielu ludzi... To może być bliska osoba z rodziny – mąż, żona, rodzice. To może być przyjaciel lub przyjaciółka. Ktoś wypróbowany, kto wysłucha, zrozumie. I jeszcze jedna ważna rzecz – nie potępi.