Jezus stawiając trudne wymagania pragnie, aby człowiek uwolnił swoje serce od przeszłości, od dotychczasowych relacji i doświadczeń. I tak „oczyszczone” serce chce przepełnić samym sobą. W ten sposób człowiek staje się szczęśliwy, spokojny w duszy, a więc wtedy może całkowicie stać się Jego uczniem. Mając Jezusa w sercu, Nim może się dzielić z innymi, serca innych przepełniać pokojem, dobrocią…

„Nieskończona jest gotowość i moc przebaczenia, mając swe stałe pokrycie w niewysłowionej wartości ofiary Syna. Żaden grzech ludzki nie przewyższa tej mocy ani jej nie ogranicza. Ograniczyć ją może tylko od strony człowieka brak dobrej woli, brak gotowości nawrócenia, czyli pokuty…”(Jan Paweł II „Dives in Miserocordia”).

Słowo dzisiejszej Liturgii dotyka każdego z nas i pyta o nasz stosunek do ubogich i pokrzywdzonych. Los ludzi ubogich, ludzi, którzy zostali skrzywdzeni, ludzi, którzy nie mogą się przebić przez falę oszustwa, nie może być nam obojętny. Ubodzy i pokrzywdzeni powinni być w centrum naszej uwagi. Jest prawdą, że Bóg słyszy wołanie ubogiego, ale do usłyszenia potrzebuje też naszych uszu. Dlatego nie powinniśmy być obojętni.

„Wkrótce dzieci odeszły, osłaniając przed podmuchami wiatru toboły starych gazet.Nie powiedziały: „dziękuję”. Nie było takiej potrzeby. Tak naprawdę zrobiły coś więcej. Filiżanki i spodeczki ze zwykłej, niebieskiej porcelany. Ale pochodziły z jednego kompletu. Spróbowałam ziemniaki i pomieszałam sos. Ziemniaki i mięsny sos, dach nad głową, mój mąż mający dobrą, stałą pracę – to też do siebie pasowało.Odsunęłam krzesła od kominka i uporządkowałam salon. Błotniste ślady małych sandałków wciąż widniały na podłodze. Pozwoliłam im tam pozostać. Chcę, żeby były tam na wypadek, gdybym znów zapomniała, jak bardzo jestem bogata”.

Wiara, zdrowe zasady i nieustannie rozpalany charyzmat Boży są podstawą naszego chrześcijańskiego życia. A to wszystko spina klamra, którą czytamy i słyszymy w apelu Apostołów, skierowanym do Jezusa: „Panie, przymnóż nam wiary”. Jest pewna logika w tych słowach. Jezus nie gani swoich najbliższym uczniów, nie czyni im wyrzutów, ale zwraca uwagę na to, że już mała iskra wiary, tak mała jak ziarnko gorczycy, może sprawić wielkie rzeczy.

Bardzo rozpowszechnioną dziś wśród ludzi postawą, jest postawa roszczeniowa: niektórzy zachowują się tak, jakby wszystko im się należało. Ileż razy doświadczamy takich zachowań. „Płacę, to wymagam!” – mówią niektórzy. Z taką postawą spotykają się niekiedy także duszpasterze w kontaktach z wiernymi w kancelarii parafialnej. Bardzo trudno jest wówczas wytłumaczyć, że w sprawach wiary, religijności i moralności, nie obowiązują zasady handlowe i nie wszystko jest tylko kwestią ceny.

Modlitwa jest przede wszystkim „głosem serca”, lepiej, abyś miał podczas modlitwy serce bez słów, niż słowa bez serca. Serce ma modlić się wraz z ustami, a wszystko winno być przepełnione miłością.Platformą modlitewnego spotkania z Bogiem, z Chrystusem jest serce. Serce Boga mówi do serca człowieka i odwrotnie człowiek słuchając Bożej mowy daje odpowiedź ze swego serca. Oto istota modlitwy.

Stając przed Panem w czasie dzisiejszej Eucharystii prośmy Go, aby dał nam światłe oczy ducha, byśmy mogli spojrzeć na siebie w pełnej prawdzie, co pozwoli nam szanować każdego człowieka i nigdy nikogo nie poniżać! „Każdy bowiem, kto się wywyższa, będzie poniżony, a kto się uniża, będzie wywyższony”.

Byśmy mieli dość sił by żyć na co dzień Prawdą Ewangelii, Kościół, nasza Matka i Miłośniczka, modli się za nas, z nami i w nas, aby Bóg nasz uczynił nas godnymi swego wezwania, aby z mocą udoskonalił w nas wszelkie pragnienie dobra oraz czynów płynących z wiary. Aby w nas zostało uwielbione imię Pana naszego, Jezusa Chrystusa, a my w Nim, za łaską Boga naszego i Pana Jezusa Chrystusa.

Dziękuję Ci, Panie Jezu za życie – to na ziemi i to wieczne. Jeżeli mi jeszcze brakuje gorliwości w miłości i czasem zapominam o Tobie, o celu mego życia, skupiając się na rzeczach lub ubóstwiając osoby wokół mnie, to przybądź ze swym miłosierdziem. „Umocnij i ustrzeż od złego, skieruj me serce ku miłości Twojej i Chrystusowej cierpliwości!”.