Maryja wzięta z ciałem i duszą do nieba cieszy się bliskością Jezusa. Zatęsknijmy za niebem i czyńmy wszystko, aby do tego miejsca się zbliżać. Naśladujmy Maryję w Jej pięknym życiu na ziemi. Z ufnością oczekujmy tego radosnego spotkania w niebie.

To jest chleb, który z nieba zstąpił. […] Kto spożywa ten chleb, będzie żył na wieki (por. J 6, 58). Wydaje się, że sprawa jest prosta. Jezus do nas mówi: „Jeżeli wierzysz, że jestem Synem Bożym, jeżeli na serio bierzesz moją Ewangelię, to wystarczy karmić się Eucharystią i będziesz miał życie, będziesz żył na wieki”. Ale czy człowiek robi wszystko, aby te lekarstwo stosować w swoim życiu?

Dziś wielka i ważna uroczystość w naszej ojczyźnie. Obchodzimy uroczystość Matki Bożej Częstochowskiej, naszej Matki i Królowej. To szczególne miejsce na mapie naszej ojczyzny, w sercu każdego z nas. Dziś po raz kolejny w naszym życiu chcemy dziękować za Matkę, za to, że my – Polacy jesteśmy maryjnym narodem. Jak to dobrze mieć Matkę! Tam, gdzie jest MATKA, jest dom. Jako lud pielgrzymujący jesteśmy tutaj, aby odpocząć w domu Maryi. Tam, gdzie jest matka, tam jest dom! Obecność Matki sprawia, że ten kościół staje się rodzinnym domem dla nas, Jej dzieci.

Chrystus pokazał, że nadprzyrodzone życie, w którym kształtuje się ład społeczny, nie musi mieć salonowej i pałacowej oprawy. Udaje się ono wtedy, gdy człowiek otworzy się na Bożą propozycję. Potrzeba tu oczywiście woli wspartej łaską oraz rozumu oświeconego światłem Ducha Świętego. Prawdziwy chrześcijanin nie boi się ani stajenki, ani Golgoty. Omijanie ich byłoby rezygnacją z wiary i z życia tąż wiarą.

Modlitwa: O, Bartłomieju, w niebiosach jaśniejesz wśród Apostołów; wysłuchaj teraz tej pieśni i przyjmij nasze modlitwy. Na Ciebie z wielką miłością Jezus skierował swe oczy, bo widział w Tobie człowieka o sercu szczerym i czystym. Głoszony słowem proroków, przez długie wieki wzywany, objawił Mesjasz się tobie, a Tyś Go przyjął z radością. Pomiędzy Panem a Tobą zawarte ścisłe przymierze: po trudach drogi krzyżowej otrzymasz w niebie nagrodę. Chrystusa, Władcy wszechświata jesteś Apostołem oraz przyjacielem; dla Mistrza żyjesz, a ludzi przez Mistrza życie umacniasz. Wszechmogący Boże, utwierdź w nas szczerą wiarę, która łączyła Świętego Bartłomieja Apostoła z Twoim Synem, i spraw za jego wstawiennictwem, aby Twój Kościół stał się dla wszystkich narodów sakramentem zbawienia. Niech Bóg, którego wielbimy, przez Twoje wielkie zasługi wprowadzi nas do ojczyzny i wiecznym szczęściem obdarzy. Amen. (Za: http://bartlomiejap.blogspot.com)

Wiara Izraela, której dziedzicami jesteśmy, była cała nastawiona na słuchanie. Słuchaj, Izraelu! (por. Pwt 6, 4) – od tych słów zaczyna się podstawowe i najważniejsze wyznanie wiary, recytowane codziennie przez każdego wierzącego Żyda. Pan Jezus nie tylko tego nie zmienił, ale poszedł jeszcze dalej. Powiedział, że Jego pokarmem jest posłuszeństwo Ojcu, przez to posłuszeństwo odkupił nas, a przecież w wielu językach, również i w języku polskim, słowo „posłuszeństwo” pochodzi od słowa „słuchać”.

Św. Piotr napisał w swoim liście: Nie za wymyślonymi bowiem mitami postępowaliśmy wtedy, gdy daliśmy wam poznać moc i przyjście Pana naszego Jezusa Chrystusa, ale [nauczaliśmy] jako naoczni świadkowie Jego wielkości (2 P 1, 16). ... Przez pokusę fikcji przeszedł niegdyś Izrael, gdy usiłował sobie wyobrazić, jak będzie wyglądał i jaką rolę odegra obiecany Mesjasz. Pewnie krążyły opowieści i wyobrażenia, jak to przyjdzie z mieczem, by przeciąć pęta niewoli. Wtedy odbuduje potężne królestwo. To dlatego Izajaszowa wizja „cierpiącego sługi Jahwe” wypierana była tym wymarzonym mitem o pogromcy Rzymian. Krzyż na Golgocie był tragicznym wynikiem starcia się fikcji z prawdą, mitu z historią.

Słuchając dzisiejszej Ewangelii, widzimy, jak Jezus zwraca uwagę na serce człowieka. Demaskuje w ten sposób obłudę faryzeuszy. Oni zwracali uwagę na to, co powierzchowne, widoczne dla ludzkich oczu. Obmywali kubki i dzbanki, a serce mieli „nieobmyte”. W spożywanych pokarmach i nieumytych rękach upatrywali nieczystość, a ona swe źródło ma we wnętrzu człowieka. Nie to, co mnie otacza, decyduje o grzechu, ale to, co mam w sercu i czym to serce wypełniam.

Ktoś powiedział, że żyjemy w czasach, które wypełnia taniec szalonych idei oraz cynicznego bezprawia. O tym chcemy dziś nieco pomyśleć, a patrząc choćby na naszą scenę polityczną, widzimy, ile jest tego naigrawania się z prawa, jak ono jest tylko dla tych maluczkich, jak czasem w imię prawa niszczy się niewygodnych. Gdzie upatrywać początku tego wszystkiego? Przywołajmy biblijną scenę, którą Autor ujął krótko: Mojżesz zbliżył się do obozu i ujrzał cielca i tańce. Rozpalił się wówczas gniew Mojżesza i rzucił z rąk swoich tablice i potłukł je u podnóża góry (Wj 32, 19). Między Mojżeszem a Izraelem leżały strzaskane kamienne tablice prawa jako znak moralnego stanu społeczności. Tej społeczności, która odwróciła się od prawdy, dobra i piękna objawionych przez Boga Jahwe.

Pragniemy zaproponować nową formę refleksji nad niedzielnym słowem Bożym, która może stać się inspirację do tworzenia homilii lub innych rozważań niedzielnych. Cykl „Chodź na słowo” to projekt realizowany przez dwóch naszych młodych współbraci ze szczecineckiej wspólnoty wraz z lokalną telewizją Gawex. Pomysłodawczyni programu red. Monika Łuszkiewicz miała na celu stworzenie miejsca do szukania odpowiedzi na pytania nurtujące niedzielnych słuchaczy Ewangelii, którzy nie zawsze podczas homilii taką odpowiedz otrzymują.