We wspomnienie błogosławionego Ojca Franciszka Seelosa, obdarzonego przez Boga niezwykłą miłością do ludzi i wezwanego do głoszenia tajemnicy zbawienia najbardziej opuszczonym, prosimy Pana – za wstawiennictwem Ojca Seelosa –,– abyśmy z zapałem tego błogosławionego pracować mogli dla Bożej chwały i zbawienia ludzi;– abyśmy także my stylem naszego codziennego życia „czynili spotkanych przez nas ludzi uczniami Jezusa!”

Dziękując św. Łukaszowi za jego świadectwo o Chrystusie, prośmy go niech nas wesprze w naszej misji jako uczniów posłanych na świat, niech pomoże zrozumieć ważność wspólnoty zbierającej się na modlitwę, abyśmy i my, trwali wiernie „w nauce Apostołów i we wspólnocie, w łamaniu chleba i w modlitwie” (Dz 2, 42).

Kończy się powoli Rok Wiary. To także czas, kiedy powinienem postawić sobie pytania o moją wiarę w Kościół i obecność Boga w Nim. Także w to, że jedynie przez pośrednictwo Kościoła, mimo ludzkiego grzechu, czasem nawet skandalu, otrzymuję w Kościele i przez Kościół zbawienie (odkupienie). Czy podziękowałem w tym Roku Wiary, przy chrzcielnicy mojego Kościoła Parafialnego za sakrament chrztu świętego i wiarę, które otrzymałem?

Niech dziś, w przededniu uroczystości Wszystkich Świętych, święci: Szymon i Juda Tadeusz będą dla nas konkretnym przykładem, a zarazem niech dodają nam odwagi, byśmy tak, jak oni, świadomi własnych słabości i grzechów, zechcieli pozytywnie odpowiedzieć na zaproszenie, które kieruje do nas Jezus. Niech ta bliskość i szczera relacja będą dla nas źródłem nadziei życia w wieczności razem ze świętymi.

Istnieją nie tylko czyny, ale także słowa, które są w stanie przemieniać świat. Nie są wcale głośne. Są to słowa przemieniające serce człowieka. Do nich należą słowa ośmiu błogosławieństw wypowiedziane na górze. Słowa te znalazły drogę do szukającego człowieka. Przez całe wieki historii nie straciły nic na swojej mocy. Docierają w głąb naszego serca, przenikają dusze, pocieszają i wprowadzają niejako w inny świat. Świat szukany przez wielu, świat marzeń i pocieszenia w trudzie życia. Zbierają w sobie wszystko, czego sobie najbardziej skrycie życzymy.

We wspomnienie wszystkich wiernych zmarłych każdy kapłan ma przywilej odprawienia trzech Mszy Świętych: w intencji poleconej przez wiernych, za wszystkich wiernych zmarłych i według intencji Ojca Świętego. Wielu kapłanów chętnie korzysta z tego przywileju, wiedząc, że jest to największy dar jaki mogą wiernym zmarłym ofiarować.Pamiętajmy też, że w dniach od 1 do 8 listopada za pobożne odwiedzenie cmentarza i jednoczesną modlitwę za zmarłych można uzyskać odpust zupełny. Po śmierci przekonamy się, jak wielu osobom w ten sposób pomogliśmy.

6 listopada po raz pierwszy obchodzimy w kalendarzu liturgicznym wspomnienie nowych błogosławionych męczenników ze Zgromadzenia Redemptorystów: bł. Józefa Ksawerego Gorosterratzu i jego pięciu towarzyszy. Ich beatyfikacja odbyła się 13 października 2013 roku w mieście Tarragona w Hiszpanii. Uroczystościom beatyfikacyjnym szerokiej grupy ponad pięciuset męczenników hiszpańskich przewodniczył ks. kardynał Angelo Amato, prefekt Kongregacji ds. Kanonizacyjnych i delegat papieża Franciszka.

Czasami trzeba uprzątnąć duszę. Cóż się tam nie uzbierało przez te wszystkie lata. Obok rzeczy kosztownych zgromadziło się mnóstwo rzeczy niepotrzebnych. Zapełniają je myśli, doświadczenia, osądy, wiedza z przeszłości, dziś niepotrzebne. Zrezygnowanie z nich oznacza najcięższą pracę, ale to oczyszczanie bardzo się opłaca. Przynosi radość, uporządkowanie wnętrza, poczucie lekkości i bycie prawdziwie wolnym człowiekiem.

Nasze Zgromadzenie (Zgromadzenie Najświętszego Odkupiciela założył św. Alfons Maria Liguori 9 listopada 1732 r. w Scala koło Neapolu w celu głoszenia Ewangelii wśród ludzi ubogich i najbardziej zaniedbanych religijnie), które przeżywa 281 rocznicę założenia, też zrodziło się z odkrycia przez naszego Założyciela Św. Alfonsa, źródła Obfitego Odkupienia wypływającego od Jezusa Chrystusa.My sami szczególnie winniśmy z tych źródeł obfitego Odkupienia korzystać dla wzrastania i pogłębiania życia apostolskiego i gorliwości apostolskiej. Nam też jest potrzebne oczyszczanie, i to nieustanne, świątyni naszych serc.

Niech to ziemskie dziś, w którym obchodzimy tę wspaniałą Uroczystość Jezusa Chrystusa, Króla wszechświata, ta OSTATNIA Niedziela roku liturgicznego, pobudzi naszą wiarę w Jezusa, wzmocni naszą nadzieję położoną w Jezusie i rozpali naszą miłość do naszego Króla i Zbawcy!