Pan Jezus w dzisiejszej Ewangelii pokazuje nam przykłady dwóch ludzi ogromnie zaangażowanych w poszukiwania: skarbu i perły. To jest, to powinien być obraz wiary każdego z nas. Wiara jako proces poszukiwań skarbu, jakim jest sam Pan Bóg. Czy tak jest w naszym przypadku?

Nie bójmy się być ludźmi na wzór Jana Chrzciciela – jasno i klarownie wskazującymi całym swoim życiem na Jezusa, bez kompromisów ze złem, bez kompromisów ze światem, który często próbuje wygładzić Jego Ewangelię, przycinając ją do swoich potrzeb i zachcianek. Bądźmy jednoznaczni w naszej katolickiej wierze, jednocześnie ufając, że Bóg towarzyszy nam od samego początku, a nawet wcześniej zanim poczęliśmy się pod sercami matek.

Nasza wiara w Boga i jej praktykowanie na co dzień wydaje się często być czymś niepozornym, tak jak niepozornym jest ziarno pszenicy zasiane przez gospodarza na polu, jak maleńkie ziarnko gorczycy czy zaczyn wykorzystywany przy urabianiu ciasta. Nie byłoby jednak łanów pszenicy i mąki bez skromnego ziarna, nie byłoby okazałego drzewa, w którym gnieżdżą się ptaki bez małego ziarenka gorczycy i nie byłoby ciasta na chleb, gdyby nie zaczyn.

Oto Serce, które tak bardzo umiłowało ludzi, że nie szczędziło niczego aż do zupełnego wyniszczenia się dla okazania im miłości, a w zamian za to doznaje od większości ludzi tylko gorzkiej niewdzięczności, wzgardy, nieuszanowania, lekceważenia, oziębłości i świętokradztw, jakie oddają mu w tym Sakramencie Miłości.

Powodów do strachu i obaw nigdy nie brakowało, i zawsze będą. Jednak patrząc w świetle dzisiejszej Ewangelii, jest to bezużyteczny lęk. Nikt bowiem, niezależnie od tego, jak bardzo by się starał, nie może dodać choćby jednej godziny do czasu swego życia. Znajdujemy się w troskliwych dłoniach Boga. Niech ta świadomość utwierdza naszą nadzieję i wiarę podczas sprawowania każdej Eucharystii, w której Jezus wydaje się za nas w ofierze, którą złożył, aby pokonać śmierć. Czerpmy z niej odwagę do podejmowania naszych codziennych obowiązków, abyśmy mniej się bali. Jesteśmy przecież pod czułym okiem Boga, którego imię brzmi: JESTEM!.

Dzisiejsza Ewangelia zachęca nas, abyśmy byli godnymi Chrystusa. Co przez to mamy rozumieć? Mianowicie to, iż mamy wydać owoce nawrócenia, jak czytamy we wcześniejszym fragmencie Mateuszowej wersji Ewangelii. Bez silnej więzi z Jezusem będzie trudno sprostać wymaganiu tej Ewangelii. Dlatego bądźmy ludźmi nawrócenia i wiernego naśladowania Jezusa przez branie na swoje barki tak jak On ciężaru krzyża swojego życia.

O Matko Nieustającej Pomocy, Ikono miłości, Twe zatroskane spojrzenie ogarnia nasze cierpienia, a ufne spojrzenie Twojego Syna wiedzie nas przed oblicze miłującego Ojca. Wspomagaj nas, Matko, byśmy nieśli Twój obraz braciom i siostrom rozproszonym po całym świecie, stając się misjonarzami dobra, piękna i radości życia Ewangelią.

O Matko Nieustającej Pomocy, Ikono miłości, Twe zatroskane spojrzenie ogarnia nasze cierpienia, a ufne spojrzenie Twojego Syna wiedzie nas przed oblicze miłującego Ojca. Wspomagaj nas, Matko, byśmy nieśli Twój obraz braciom i siostrom rozproszonym po całym świecie, stając się misjonarzami dobra, piękna i radości życia Ewangelią.

Jest w człowieku potrzeba pewności w różnych kwestiach, chcemy wiedzieć, co więcej, wiedzieć dokładnie, często dopytujemy wręcz, czy „aby na pewno tak jest”, jak ktoś nam mówi…? I cóż w tym może być dziwnego, nikt nie lubi jak w jest „wpuszczany w maliny”, raczej lubimy być traktowani uczciwie i sprawiedliwie. Choć myślę, że to jest tylko cząstka prawdy o nas, człowiekowi trudno jest zaufać komuś w stu procentach, często składa się na to historia życia i wpisujące się w nią zawody, rozczarowania, a może wręcz i zranienia – bo kiedyś komuś zaufało się w pełni i to zostało zniszczone.

Stawajmy się więc coraz bardziej pokorni w naszym życiu i odkrywajmy wartość naszej wiary. Pamiętajmy, że bez Boga można budować swoje życie, można być szczęśliwym, ale na krótko, na jakiś czas. Potem pojawi się pustka. Natomiast z Bogiem wszelkie trudności, wszelkie życiowe wichury można przezwyciężyć i wyjść z nich jeszcze bardziej mocnymi, silnymi.